خوشبختانه نسبت به چند سال پیش تعداد وبلاگهایی که در مورد مهاجرت مینویسند بیشتر شده. منهم سعی میکنم بنویسم ولی متفاوت. مدل خاص خودم. شاید کسی استفاده کرد.


۱۳۹۱ خرداد ۱۴, یکشنبه

هستم یا نیستم؟

خیلیها بلاتکلیف موندن... سفارت کانادا تو دمشق که تعطیل شد همه خوشحال شدن... گفتن به زودی اتفاقی میفته... همه خودشون رو آماده رفتن کرده بودن....
اما آنکارا هم بخاری از خودش نشون نداد..
تند و تند مصاحبه میکنه اما بعدش هیچی.... اونایی که منتظر مدیکال بودن همچنان منتظرن... و اونایی که باید پاس رکوئست میشدن ماهها به انتظار موندن....
تمام سلول های وجودم میخوان که برای یک سال آینده در ایران برنامه ریزی کنند ولی منطق من میگه نه....
یک سال نه به اندازه کافی زیاده که بشه کارهای مهمی کرد و نه به اندازه ی کافی کمه که بشه چمدونا رو بست....
و این یعنی لنگ در هوایی.... بدترین قسمت این پروسه....
منطق من میگه بیخیال شو و برای دراز مدت برنامه ریزی کن.... ولی متاسفانه منطقم زورش به بقیه جاهام نمیرسه....

هیچ نظری موجود نیست: