یکی اومده برام کامنت گذاشته که امیدوارم برداشتت از خارج از کشور واقعی باشد.
از نوع نگارشش این احساس بهم دست داد که دلسوزانه نوشته... کاملا درکش میکنم. همانطور که تا چند سال پیش منهم برای خیلی ها دلسوزانه نگران بودم ... خیلیها که نوع نگاهشون به دنیا با من تفاوت داشت... در مورد مسائل مختلف البته نه فقط خارج و اینا..... اما الان اینجوری نیستم... دلم برای کسی نمیسوزه ... فکر نمیکنم چون متفاوت فکر میکنه پس اشتباه میکنه.... حداکثر برای خودم دلسوزی کنم که نمیفهمم درست چیه!
دوست عزیز....
نگران نباش... تجربه هایی دارم که بتونه بهم نشون بده هیچ جای دنیا جای خوبی برای زندگی نیست... اصولا آدمیزاد برای این بدنیا نیومده که خیلی همه چی خوب باشه... بدنیا اومده که اصلاح کنه و اصلاح بشه....
منهم حتی برای یک لحظه هم فکر نمیکنم جایی در خارج از ایران وجود داره که همونجا جای منه.... من جایی ندارم....
اما با اطمينان! با قاطعیت! با اصرار میگم که ایران جای من نیست... هیچوقت نبوده.... متاسفانه وابستگیهایی دارم به خود کشور... به آدمهاش... به زبونش... به خاکش.... ولی فقط یه وابستگیه... ساده... حتی بدون دلبستگی...
مهاجرت هیچوقت در هیچ زبون و ملیتی ساده نبوده و نیست... همیشه کار سختیه.... باشه.. اوکی!
سختیش قبوله... من میخوام برم...
میخوام برم چون جایی که الان توش هستم غریبه م.
جایی که توش الان هستم درد میاره...
میخوام برم به جایی که نزدیکترینها و عزیزترینهام اونجان....
...
یادمون نره که آخر و عاقبت همه ی انسانها تنهاییه!
مرسی که برات مهم بود... ولی نه... نگران نباش.... برداشتم حسابی واقعیه....
از نوع نگارشش این احساس بهم دست داد که دلسوزانه نوشته... کاملا درکش میکنم. همانطور که تا چند سال پیش منهم برای خیلی ها دلسوزانه نگران بودم ... خیلیها که نوع نگاهشون به دنیا با من تفاوت داشت... در مورد مسائل مختلف البته نه فقط خارج و اینا..... اما الان اینجوری نیستم... دلم برای کسی نمیسوزه ... فکر نمیکنم چون متفاوت فکر میکنه پس اشتباه میکنه.... حداکثر برای خودم دلسوزی کنم که نمیفهمم درست چیه!
دوست عزیز....
نگران نباش... تجربه هایی دارم که بتونه بهم نشون بده هیچ جای دنیا جای خوبی برای زندگی نیست... اصولا آدمیزاد برای این بدنیا نیومده که خیلی همه چی خوب باشه... بدنیا اومده که اصلاح کنه و اصلاح بشه....
منهم حتی برای یک لحظه هم فکر نمیکنم جایی در خارج از ایران وجود داره که همونجا جای منه.... من جایی ندارم....
اما با اطمينان! با قاطعیت! با اصرار میگم که ایران جای من نیست... هیچوقت نبوده.... متاسفانه وابستگیهایی دارم به خود کشور... به آدمهاش... به زبونش... به خاکش.... ولی فقط یه وابستگیه... ساده... حتی بدون دلبستگی...
مهاجرت هیچوقت در هیچ زبون و ملیتی ساده نبوده و نیست... همیشه کار سختیه.... باشه.. اوکی!
سختیش قبوله... من میخوام برم...
میخوام برم چون جایی که الان توش هستم غریبه م.
جایی که توش الان هستم درد میاره...
میخوام برم به جایی که نزدیکترینها و عزیزترینهام اونجان....
...
یادمون نره که آخر و عاقبت همه ی انسانها تنهاییه!
مرسی که برات مهم بود... ولی نه... نگران نباش.... برداشتم حسابی واقعیه....
۳ نظر:
امیدوارم که امسال بری کانادا و از این فکرها که برم یه کشور دیگه دست برداری که فقط هزینه داره و دیگه هیچ .
ببین دخملک ، اون روی منو بالا نیار ها !! یعنی چی غیر کانادا ؟ من کلی روی قهوه خونه سر کوچه حساب کردم ! حتی حاضر شدم واسه قهوۀ با تو، روی یه نیمکت گردالو تا تورنتو هم بیام اگه مجبور شدم ، دیگه دورترش نکن سر جدت ننه جان .
من نگفتم چون متفاوت فکر میکنید پس اشتباه میکنید , من صرفن آرزویی براتون کردم.
من خودم سالهاست که ایران نیستم و از زندگیم راضی هستم صرفن اینرو گفتم چون بیش از نیمی از کسانی که از ایران خارج میشن بسیار ایده الیست هستن و وقتی با زندگی عادی اینجا مواجه میشن دچار یاس میشن
همین
همیشه نباید هر حرفی رو تفسیر کرد
حداقل اینجا وقتی احساس تنهایی بمون دست میده تقصیر رو به گردن غربت میندازیم
هر کجا هستی خوش باشی و خوش حال
ارسال یک نظر